In "de Agendainfo van ..."-rubriek kom je meer te weten over de Agendainfo van iemand die zijn/haar sporen verdiend heeft in de muziekwereld.

Oprichter en enig orginele lid van de Nederlandse gothic-band Clan of Xymox. In deze vervult hij sinds 1984 de rol als zanger en gitarist. De Nijmeegse band is één van de belangrijke vertegenwoordiger van de darkwave geweest en is vooral populair in het buitenland. Het tweede album (Twist of Shadows - 1989) van de band verkocht maarliefst 300.000 exemplaren in Amerika en belande met hun single daar op de nummer één positie.

Placebo in de Arena dit weekend, Leipzig, DSL. Ik heb ze nog nooit live gezien, maar ik heb gehoord dat het erg goed is.

De/Vision in Werk II. De platen zijn eigenlijk zeer rustig en eigenlijk is het voor mij achtergrond muziek. Ik vond hun concert dan ook eigenlijk zeer saai en ik probeerde desperaat ergens te zitten.

Bauhaus was een teleurstelling omdat men hun interne ruzie niet op het podium kon verhullen. Peter Murphy schopte een aantal lichten om, het geluid was belabberd omdat de technici niet meer gemotiveerd was en al snel het gerucht ging dat het hen laatste concert was en de verdere tour gecanceld zou zijn. Kortom het was een slechte sfeer op het podium.

Ministry was een absolute knaller, letterlijk en figuurlijk. De jongens waren backstage al behoorlijk op dreef met whisky en ik geloof dat Clan Of Xymox de enige band was die niet te bang was om met de jongens wat te drinken, haha. Het had niet veel gescheeld of Agnes (onze keyboardspeler) zou door Ministry worden geschaakt voor een gastrol op het podium met hen. Het optreden kwam zeer goed aan en alhoewel het zwaartepunt van de set op hun laatste anti-Bush album lag speelden ze veel Ministry klassiekers.

The Birthday Massacre, eigenlijk een hype zoals Diva Destruction was. Ik geloof dat dit ook niet lang stand houdt. Ik hoop voor hen natuurlijk al het beste en het zijn erg aardige mensen. Live vind ik vooral de audio erg slecht overkomen. Ze hebben aanstekelijke songs op hun debuutalbum maar het is de vraag welke kant men zich ontwikkeld. Het kan zoals bij Diva Destruction een desillusie worden. De tijd zal het uitwijzen.

Covenant, Rotersand en Client. Zag ik in de Anker te Leipzig. Rotersand heb ik gemist omdat ze het concert openden en ik te laat aankwam. Clien is een leuke band uit London, allemaal vrouwen en met electro pop zoals Ladytron bijvoorbeeld. Het paste niet totaal in het programma maar voor de afwisseling was het zeker goed. Covenant was zeer goed maar ik heb betere concerten gezien. Men legde de accenten op het laatste album Skyscraper wat ik niet zo goed vindt als de vorige drie. Men had op het podium een soort rij met lichtbakken maar kwam niet echt goed uit de verf vond ik persoonlijk. In ieder geval vind ik Covenant altijd de moeite waard en voor een volgend concert ben ik dan ook altijd te vinden..

De meest bezochte concerten dit jaar zijn mijn eigen concerten met Clan Of Xymox. Natuurlijk zien we op festivals waar wij ook spelen veel bands.

- Nitzer Ebb, op WGT & M'era Luna, gewoon simpel overtuigend en dansbaar.
- Qntal, meeslepend en goede show met onder andere hun batterij aan originele instrumenten uit de middeleeuwen.
- Mesh, speelde samen met ons in Griekenland, Athene. Deze band is zeker zo goed als nog niet beter dan
- Depeche Mode! Hun nieuwe album is voor mij het beste tot nu toe, mede door toevoeging van gitaren.
- VNV Nation in Polen. (ook weer met Clan Of Xymox aanwezig). Ronan de zanger krijgt immer het publiek op zijn hand. Iedereen verwacht ook automatisch het bevel van Ronan om de handen in de lucht te houden. De muziek werkt altijd aanstekelijk en is perfect voor o.a. een festival.
- Invincible Sex op de Burgnachte te Rosslau, ja natuurlijk was Clan Of Xymox daar ook weer, haha. Ik ken alle nummers van deze band, alhoewel ze niet echt bekend zijn kregen ze het publiek op hun hand met hun aanstekelijke electro songs.

De meeste artiesten van de alternatieve scène. Ik weet dat ik regelmatig ergens ter wereld deze bands tref en zeker in Leipzig omdat ik deze periode immer vrij hou voor WGT. Daar zie ik dan ook de meeste bands.

Zeker: Arcana, Qntal, Covenant, Nitzer Ebb, She Wants Revenge, Depeche Mode, Mesh, Hocico...

Er zijn vele belevenissen tijdens concerten, veelal omdat ik altijd back-stage ben leert men vele artiesten persoonlijk kennen. Het is dan ook alsof je iedere keer waneer je weer een artiest treft een oude vriend ziet.

Laatst had ik dat met Wayne Hussey van de Mission: Ik ken Wayne al geruime tijd maar ik had zijn albums veel eerder, nog voordat ik een artiest was. Het is altijd ergens raar dat je al de muziek van mensen kent maar pas veel later ook de persoon. Hij was ook een gastzanger op WGT na mij op de openingsavond en we hielden elkaar gezelschap back stage. Het verbaasde mij dat na al die tijd in het vak nog steeds nerveus kon zijn voor een optreden. Natuurlijk merkte je daar totaal niets van vanaf het moment hij op het podium stond.

Voor mij zijn dit kleine persoonlijke belevenissen, niets spectaculairs maar gewoon het leren kennen en het uitwisselen van gedachten back-stage, veelal na een concert wanneer iedereen wat meer ontspannen is.